Σκεφτόμουν σήμερα πως αυτό που πραγματικά μας δημιουργεί όλα τα άσχημα ή τα υπέροχα συναισθήματα είναι οι ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ!
Είναι ένα τραγούδι που παίζει ξαφνικά στο mp3 σου...
... και σου θυμίζει ένα πάρτυ, μια συναυλία, μια φίλη που ξενιτεύτηκε. Τι χορός με αυτό το τραγούδι! Αναστεναγμός. "Τι να κάνει τώρα; Μου λείπει." Και να η μελαγχολία!
Αναμνήσεις.
Είναι αυτό που μια άλλη φίλη μου είπε κάποτε. "Στο τέλος, μόνο οι αναμνήσεις είναι αυτές που μένουν."
Ναι. Και αυτές είναι που μας κάνουν να θέλουμε να γυρίσουμε στο παρελθόν. 'Η να θέλουμε να μη γυρίσουμε ποτέ ξανά. Αυτές είναι που μας κάνουν να δακρύζουμε από συγκίνηση. Ή από ευτυχία.
Αυτές διαγράφουν στα πρόσωπα μας το χαμόγελο. Αυτές θολώνουν τα μάτια μας και τα κάνουν να δακρύζουν.
Ανάμνηση είναι ένα flashback που σε κάνει να αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια.
Είναι να κοιτάς παλιές φωτογραφίες. Ναι, τότε που έπρεπε να γυρνάμε τη ροδέλα, να κλείνουμε το ένα μάτι και να κεντράρουμε, τότε που αλλάζαμε κάθε τρεις και λίγο φιλμ και εκτυπώναμε τις φωτογραφίες μας στο φωτογραφείο. Μαζί με τα αρνητικά τους. Τότε.
Είναι και απλά μια γεύση.
Τα "γιαουρτάκια" μας. Έτσι τα λέγαμε με την αδερφή μου. Τόσες πολλές γεύσεις για 2 ενθουσιασμένα παιδιά!
Και η αγωνία, φυσικά... Τι θα κρύβεται κάτω απ'το αυτοκόλλητο;
Ναι, είναι τα ασήμαντα πράγματα που είναι τα πιο σημαντικά στο τέλος.
Είναι ένα άρωμα. Κάτι διακοπές στο αγαπημένο σου νησί. Ένα γάβγισμα. Ένα χαμόγελο. Μια λέξη.
Είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Είναι μια φωτογραφία που βρήκα τυχαία στο internet και συνειδητοποίησα πόσο δίκιο έχει.
(source: http://www.koutipandoras.gr/?attachment_id=22281)
Πόσα gigabyte? Πάντως παραπάνω από 64. Είναι λίγα για τόσα χρόνια.
Είναι και τα εκατοντάδες τραγούδια που έχουν γραφτεί για τις αναμνήσεις.
Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει για τις αναμνήσεις; Η Barbra Streisand, ο Elvis, η Whitney... Το Cats Musical. Και νεότεροι. Οι Weezer. Οι Within Temptation. Οι Waldeck. Θες κάτι σε ποιο καλοκαιρινό; David Guetta. Μέχρι και η δικιά μας Ελένη Βιτάλη.
Κι αν δεν πείστηκες ακόμα δες κάποιες λίστες με.. αναμνησοτράγουδα. Εδώ ή εδώ.
Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαστε αυτό που είμαστε χάρη στις αναμνήσεις μας. Σ' αυτά που ζήσαμε, ή σ' αυτά που θέλαμε να ζήσουμε αλλά δεν προλάβαμε. Ή δεν μας άφησαν να τα ζήσουμε. Είμαστε οι αναμνήσεις μας.
Είμαστε αυτό το τραγούδι. Αυτή η φωνή. Αυτός ο πόνος. Αυτή η αγάπη. Ο ενθουσιασμός. Το γέλιο. Ένα δέντρο. Ένα χρώμα. Μια φιλία.
Είναι ένα τραγούδι που παίζει ξαφνικά στο mp3 σου...
Αναμνήσεις.
Είναι αυτό που μια άλλη φίλη μου είπε κάποτε. "Στο τέλος, μόνο οι αναμνήσεις είναι αυτές που μένουν."
Ναι. Και αυτές είναι που μας κάνουν να θέλουμε να γυρίσουμε στο παρελθόν. 'Η να θέλουμε να μη γυρίσουμε ποτέ ξανά. Αυτές είναι που μας κάνουν να δακρύζουμε από συγκίνηση. Ή από ευτυχία.
Αυτές διαγράφουν στα πρόσωπα μας το χαμόγελο. Αυτές θολώνουν τα μάτια μας και τα κάνουν να δακρύζουν.
Ανάμνηση είναι ένα flashback που σε κάνει να αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια.
Είναι να κοιτάς παλιές φωτογραφίες. Ναι, τότε που έπρεπε να γυρνάμε τη ροδέλα, να κλείνουμε το ένα μάτι και να κεντράρουμε, τότε που αλλάζαμε κάθε τρεις και λίγο φιλμ και εκτυπώναμε τις φωτογραφίες μας στο φωτογραφείο. Μαζί με τα αρνητικά τους. Τότε.
Είναι και απλά μια γεύση.
Τα "γιαουρτάκια" μας. Έτσι τα λέγαμε με την αδερφή μου. Τόσες πολλές γεύσεις για 2 ενθουσιασμένα παιδιά!
Και η αγωνία, φυσικά... Τι θα κρύβεται κάτω απ'το αυτοκόλλητο;
Ναι, είναι τα ασήμαντα πράγματα που είναι τα πιο σημαντικά στο τέλος.
Είναι ένα άρωμα. Κάτι διακοπές στο αγαπημένο σου νησί. Ένα γάβγισμα. Ένα χαμόγελο. Μια λέξη.
Είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Είναι μια φωτογραφία που βρήκα τυχαία στο internet και συνειδητοποίησα πόσο δίκιο έχει.
(source: http://www.koutipandoras.gr/?attachment_id=22281)
Πόσα gigabyte? Πάντως παραπάνω από 64. Είναι λίγα για τόσα χρόνια.
Είναι και τα εκατοντάδες τραγούδια που έχουν γραφτεί για τις αναμνήσεις.
Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει για τις αναμνήσεις; Η Barbra Streisand, ο Elvis, η Whitney... Το Cats Musical. Και νεότεροι. Οι Weezer. Οι Within Temptation. Οι Waldeck. Θες κάτι σε ποιο καλοκαιρινό; David Guetta. Μέχρι και η δικιά μας Ελένη Βιτάλη.
Κι αν δεν πείστηκες ακόμα δες κάποιες λίστες με.. αναμνησοτράγουδα. Εδώ ή εδώ.
Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαστε αυτό που είμαστε χάρη στις αναμνήσεις μας. Σ' αυτά που ζήσαμε, ή σ' αυτά που θέλαμε να ζήσουμε αλλά δεν προλάβαμε. Ή δεν μας άφησαν να τα ζήσουμε. Είμαστε οι αναμνήσεις μας.
Είμαστε αυτό το τραγούδι. Αυτή η φωνή. Αυτός ο πόνος. Αυτή η αγάπη. Ο ενθουσιασμός. Το γέλιο. Ένα δέντρο. Ένα χρώμα. Μια φιλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου